Хлоротаалонил (Chlorothalonil) — ин як нафталинии синтетикӣ мебошад, ки дар соҳаи кишоварзӣ ва боғдорӣ барои назорати бемориҳои растаниҳо истифода мешавад. Ин намай накшии кимиёвии сохташударо бо ин усул дар солҳои 1960-ум барои мубориза бо бемориҳое монанди гулӯлаи хасбӣ, пуфак ва дигар патогенҳои растаниҳо таҳия кардаанд. Хлоротаалонил ба шиддат дар намудҳои гуногуни растаниҳо, аз ҷумла сабзавот, меваҳо ва гулҳо истифода мешавад.

Бояд гуфт, ки хлоротаалонил дар баробари фоидаҳо, метавонад хатҳои муҳими экосистемаро низ номусоид созад. Истифодаи нодурусти ин кимиёвӣ метавонад ба муҳофизатгарон ва коргарони кишоварзӣ таъсир расонад. Тавре маълум аст, хлоротаалонил метавонад дар обҳои зеризаминии маҳаллатонҳои кишоварзӣ пайдо шавад, ки ин метавонад бо олами гул ва дигар намудҳои зисти маҳаллӣ таъсир расонад.

Барои пешгирии таъсиротҳои манфӣ, муҳим аст, ки дар раванди истифодаи хлоротаалонил меъёрҳо ва дастуроти техникии муайянро риоя кунем. Инчунин, дастуроти бехатарии кор истифода шаванд, то ранги зангзании заҳр ва таъсироти манфии онро коҳиш диҳанд. Хлоротаалонил бояд дар ҷойҳои хира ва сард нигоҳ дошта шавад, ва аз тамос бо одамон ва ҳайвоноти хонагӣ дур нигоҳ дошта шавад.

Дар хулоса, хлоротаалонил як воситаи муассир барои назорати бемориҳои растаниҳо мебошад, вале истифодаи он бояд бо эҳтиёт ва риояи стандартҳои бехатарӣ сурат гирад. Тавре ки замон гузарад, баъзе тадқиқотҳо ва таҳқиқотҳо мумкин аст, ки алтернативаҳои зиёдеро пешниҳод кунанд, ки ба экосистемаву кишоварзии устувор мусоидат кунанд.