Тема Истифодаи Тиаметоксам

Тиаметоксам, як доруи амино-нитилтранзитори, дар соҳаи кишоварзӣ барои мубориза бо калафс ва хашакҳо истифода мешавад. Ин модда хеле муассир буда, на танҳо дар кишоварзӣ, балки дар боғдорӣ ва шомими гулҳо низ истифода мешавад. Азбаски тиаметоксам ба гурӯҳи неоникотиноидҳо мансуб аст, таъсири он ба системаи асаби хашакҳо боиси марги онҳо мегардад.

Истифодаи тиаметоксам барои агрономҳо як воситаи муҳим аст, то дар роҳи коҳиш додани зараррасонҳо ва нигоҳ доштани ҳосили баланди кишт, кумак кунад. Вале, бо вуҷуди хам ин фоидаҳо, истифодаи ин модда бо ризоияти ба шаҳрвандон, табиат ва экосистемаҳои маҳаллӣ ҳамроҳ нест. Ҳадди васеъи мудофиа бар зидди ин дору ғайрит идорашавандаи расмист, ин маънои онро дорад, ки истифодаи он бояд бо эҳтиёт ва маблағгузории дуруст бошад.

Ҳамчунин, муқобилияти хашакҳо зидди тиаметоксам, таъсири манфии моддаро бар экосистемаҳои мухталифи зудафканӣ, ба монанди занбӯри асал, парвозкунандагон ва дигар мавҷудот, нишон медиҳад. Моддаҳо, моҳиятан, барои ҳайвоноти полезӣ, ки дар равандҳои полизатсия ва тавлиди хосил нақши муҳими доранд, хатар доранд.

Барои коҳиши таъсири манфии тиаметоксам, агрономҳо метавонанд алтернативаҳои байтӣ ва экологӣ биҷӯянд. Таклифҳои маҳаллӣ ва истифодаи методҳои органикӣ, ба монанди методҳои механикӣ, гирифту гусел, ё интихоби навъҳои зироатҳо, метавонанд гарон маводҳоро маҳдуд кунанд. Устуворсозии экосистемаро дастгирӣ кардан ба коҳиш додани таъсири манфии ин модда кумак мекунад.

Илова бар ин, доруи тиаметоксам дар баъзе давлатҳо маҳдуд шудааст, ва ё истифодаи он манъ шудааст, то бозгашти экосистема ва роҳи рушди устувор дастрас шавад. Дар асри технологияи муосир, бояд тамоми имкониятҳоро барои исроф накардан ва умуман пайдалан накардани моддаҳои кимиёвӣ, дарк кунем.

Бояд гуфт, ки истифодаи тиаметоксам, агар дахлҳои иҷозатдодашударо риоят накунед, метавонад подшоҳи хашакҳоро боиси шиддатхоҳӣ кунад. Кишоварзону коршиносони соҳаи агрономӣ бурду бохтҳоро ҷиддӣ таҳлил намуда, стратегияи беҳтаринро истифода бурда, бо ҷомеав зистан бояд намоянд.

Дар охир, мақсади ниҳоии кишоварзӣ бояд истеҳсоли хосили баланд ва одилонаи хӯрокворӣ бошад. Дар ин замина, хавфи истифодаи тиаметоксам бояд доимо ва амиқ арзёбӣ шавад, то на танҳо ҳосили баланд, балки муҳити солим низ таъмин гардад. Аз ин рӯ, ҳангоми истифодаи ин модда, пешгӯӣ кардани таъсирҳои он ва шенсозии экосистема бояд дар мадди назар бошад.